Vinayak: "Het is een ontdekkingstocht eigenlijk."

Afgelopen zaterdag speelden we tot half twee ‘s nachts door. Daar hebben we eigenlijk te jonge kinderen voor, maar dat is de schuld van Vinayak. Het liefst zou hij een weekend lang non-stop doorspelen. “Het is na een avond altijd zo jammer dat het weer voorbij is.”

Vinayak is de droom van elke bordspelevangelist. Niet alleen is hij altijd in voor een bordspelavond en kan hij de meest complexe spellen aan, ook struint hij sinds kort bordspelwinkels en –beurzen af om spellen te kopen die wij nog niet hebben. Nieuwste aanwinst is Gùgōng – de belangrijkste reden dat het afgelopen zaterdag zo laat werd. Su-per-leuk spel.

Beschrijf je spellensmaak in drie tot vijf spellen.

“Dat wisselt bij mij voortdurend, hoor. Op dit moment staat in ieder geval De Legenden van Andor op de lijst, omdat het een spannend maar niet te moeilijk samenwerkspel is. Ik speel het met mijn moeder, zus en zwager en dat is heel gezellig. Dan Terraforming Mars – echt heerlijk hoe je daarin van alles moet opbouwen. Het is wel nogal een pittig spel en lastig om er de mensen voor bij elkaar te krijgen. Dus zo vaak krijg ik het niet gespeeld. Dominion vind ik ook heel leuk, vooral met de uitbreiding Nocturne, die het allemaal wat lastiger maakt.”

Vinayak is, net als Lorène, iemand van de complexe spellen. Anders dan Lorène kan hij prima tegen zijn verlies. Hij probeert rustig een obscure strategie uit, gewoon om te zien wat er gebeurt. De ene keer eindigt hij bovenaan, de andere keer helemaal onderaan. Het lijkt hem niet zo uit te maken.

“En dan moet natuurlijk Century op mijn lijstje. Dat is het eerste spel dat ik kocht na Catan, omdat ik het bij jullie had gespeeld en meteen heel leuk vond. Ondertussen heb ik alle delen van dat spel [er zijn er drie uitgekomen – red.] in m’n verzameling.”

Welk spel speel je liever nooit meer?

“Ken je Jumbo Jet, van Jumbo?”

We googelen het even: ‘een soort Monopoly voor vliegtuigliefhebbers’ noemt iemand het. Dat belooft niet veel goeds.

“Je moet de wereld over vliegen, van luchthaven naar luchthaven en je hebt rode en blauwe kaarten, net als Kans en Algemeen Fonds in Monopoly. De rode kaarten zijn altijd slecht nieuws en zorgen ervoor dat het allemaal een stuk langer duurt. Ik was ook echt de pechvogel en moest de hele tijd extra rondjes vliegen, terwijl een andere speler alleen maar geluk had. Het spel duurde en duurde maar, er kwam geen einde aan. Nee, dat wil ik niet gauw meer spelen.”

Meningen van geïnterviewden zijn soms gelijk aan die van Spellen Zonder Stekker.

Hoe heb je bordspellen eigenlijk ontdekt?

“Ik speel mijn hele leven al spellen, ik ben er mee opgegroeid. Mijn ouders speelden veel kaartspellen en Monopoly en zo met ons.”

Vinayaks ouders zijn twee Nederlandse onderwijzers, die hem op zijn derde uit India adopteerden. Hij had voor die tijd polio opgelopen en in erbarmelijke omstandigheden verkeerd. Een mager jongetje, veel te klein voor zijn leeftijd en met een verlamd been vloog daar plotseling naar Nederland. Veel kan hij zich van die tijd in India niet meer herinneren. Hij kan alleen maar zeggen dat hij de film Lion zag en plotseling diep geraakt was. “Ik miste ineens mijn natuurlijke ouders. Je vraagt je toch af hoe je leven was geweest als je ze wel had gekend.”

Niet alles hoeft op tafel van Vinayak. Terug naar de bordspellen.

“Mijn oom introduceerde later Risk – dat was een grote hit en ben ik lange tijd blijven spelen. Ik heb ook heel lang Catan gespeeld, daar bleef ik een beetje in hangen. Maar dan kom je mensen tegen die ook van spellen houden en dan ontdek je ineens dat er zoveel meer spellen zijn.”

Vinayak glimlacht. Martijn, die vlakbij ons een spel aan het opzetten is, straalt.

Wat vind je zo leuk aan bordspellen?

“Het is een ontdekkingstocht eigenlijk. Ik vind het leuk om nieuwe spellen te leren kennen, hele spelcategorieën. En ik vind het gezellig om iets samen te doen. Dat je niet zo in een kring gaat zitten en het over koetjes en kalfjes hebt. Ik speel het liefst ieder weekend, in verschillende vriendengroepen. Ik ga bijvoorbeeld ook naar een spellencafé in Groningen, De Walrus.”

Hoe is dat?

“Dat was wel gek, hoor, de eerste keer dat ik daar kwam. Ik vond het ook wel spannend om daar zo in m’n eentje binnen te stappen. Dan ben je echt nog de vreemdeling en kijken ze je vreemd aan. Maar het wordt steeds gezelliger. Het is een goede manier om nieuwe mensen te leren kennen, omdat je allemaal voor hetzelfde doel komt.”

Hoe is het om met jou een spel te spelen?

“Ik kijk eerst de kat uit de boom. Dan ben ik heel geconcentreerd op het leren van het spel. Hoe moeilijker het spel, hoe langer ik stil ben. Ik ben dan echt de tactieken aan het ontdekken. Maar ik houd wel van die uitdaging. En als een spel me erg aanspreekt, dan ga ik het meteen zelf kopen en dan wil ik het ook graag overdragen aan andere mensen. Een beetje een domino-effect. Ik merk al dat mensen bij mij in de buurt kleine spelletjes beginnen te kopen.”

Hoe ziet jouw ideale bordspelmiddag/-avond/-weekend eruit?

“Het liefst zou ik het hele weekend doorspelen! Dat je met elkaar een huisje huurt en allemaal lange spellen speelt. Het is na een avond altijd zo jammer dat het alweer voorbij is. Ik kan wel doorgaan, tot diep in de nacht!”

Gaan we een keer doen, Vinayak.

“Dat gebeurde ook een keer toevallig met een groep vrienden en m’n broer tijdens een zeilweekend. Het weer was te slecht om te zeilen en toen hebben we maar gewoon eindeloos Risk gespeeld. De hele avond en nacht door. Dat was geweldig en iedereen ging er helemaal in op. Dat wil ik nu graag eens over doen, omdat ik nu weet dat er zoveel meer is dan Risk en Catan.”

Waar hou je verder nog van?

“Ik luister graag naar allerlei soorten muziek. Ik ben daarin een beetje zoals in spellen: ik heb een brede smaak. Op dit moment luister ik veel naar relaxte trance – ken je ‘perpetual loop’? Bijvoorbeeld van Circuit Breaker. Dat vind ik heel fijn op de achtergrond, kan ik me goed concentreren. Verder speel ik graag piano. Ik heb dat vroeger heel erg meegekregen, heb ook lang pianoles gehad, maar daar heb ik nu geen tijd meer voor. Of eigenlijk, geen geld meer.”

We zetten Vinayak achter de piano voor een onbedoeld Ray Charles-achtige foto. En dan is het eindelijk tijd voor Scythe, dat Martijn al tijden klaar heeft staan.