Niels: “Ik voelde me een houten Kim Jong-un.”

Een tijdje terug heb ik Niels in de Prael ontmoet op de bordspellenavond. Omdat ik benieuwd ben naar zijn mening als psycholoog én omdat het leuk is om wildvreemden te interviewen, heb ik gevraagd of ik hem mocht ondervragen. Hij zei ja en nu zitten we hier, opnieuw in de Prael. Niels is een gezellige psycholoog van 28 met een open persoonlijkheid. Hij lijkt mijn droge humor wel te kunnen waarderen, dus er is meteen een klik. De vorige keer vond hij Skull een leuk spel en niemand van mijn eigen vrienden vindt Skull leuk, dus hij heeft al een streepje voor.

Hoi Niels. Wil je nog iets kwijt vooraf?

“Jammer dat ze het biertje de Haagsche Prael niet hebben. We hebben de IPA genomen maar die is toch nog lekker. Maakt verder niet uit.”

We kennen elkaar van de bordspelavond hier. Ga je aanstaande dinsdag weer?

“Ik was het niet van plan, maar nu je het zo voorstelt is het eigenlijk een prima idee. Heb je een pen bij je?”

Nee, dat niet. Je had mij nog zo gevraagd of je iets moest voorbereiden, ik had nee gezegd, maar nu bedenk ik dat ik je had moeten vragen om je favoriete spel mee te nemen zodat die op de foto kon. Of nou ja, ik bedacht dat voordat ik wegfietste van huis en heb toen nog net Skull mee gegrist. Die vond je leuk om te spelen toch?

“Haha, jammer dat ik mijn favoriete spel niet bij me heb. Maar ik vond Skull oprecht leuk om te spelen. Het is een mooie gedeelde interesse. Prima om daarmee op de foto te gaan. Het past ook wel bij mijn hoofd.”

Noem vijf spellen die een beeld geven van je spellensmaak.

“Magic the Gathering, dat is mijn jeugdliefde. Het artwork is heel tof gedaan. Ik teken en schilder zelf ook en de stijl spreekt mij erg aan. Er is ook een hele wereld, een heel epos om het artwork heen geschreven.”

Hier in de Prael kiezen ze er bewust voor om geen Magic te spelen. Vind je dat jammer?

“Nee, dat is juist heel goed. Er zijn immers al meer dan genoeg Magic the Gatherings. Dit is niet een spel dat je even op tafel legt en snel kan uitleggen en spelen, daar komt iets meer bij kijken.  Ik moet er trouwens bij zeggen dat ik Magic echt voor de lol speel. Ik vind het vooral leuk om met mensen te spelen, het gaat mij niet echt om de regeltjes.”

Welke spellen vind je nog meer leuk?

“Saboteur. Dat heeft wel wat weg van Weerwolven, maar het grote verschil is dat je Saboteur met een klein gezelschap kan spelen en dat het lekker snel wegspeelt. Voor Weerwolven heb je een grote groep nodig en dat gaat al snel in de tijd zitten. De dynamiek vind ik interessant, je kan mensen etteren en elkaar helpen. Of juist niet. En dan Carcassonne, omdat ik meestal win.”

Want je bent er goed in?

Ja, of het komt door geluk. Maar we hebben statistisch onderzocht dat ik bovengemiddeld vaak win. Met een Excel sheet. Blijkbaar kun je er dus toch goed in zijn.”

De data liegt niet. Vraag maar aan CBS-hoofdeconoom en De Slimste Mens-winnaar Peter Hein van Mulligen. Beschik je misschien over ruimtelijk inzicht?

“Niet dat ik weet. Ik heb dat toen onderzocht maar ben dan weer te lui om te bedenken waar dat aan ligt. Dat is mijn laksheid. Ik zou bijvoorbeeld geen hoofdeconoom bij het CBS kunnen zijn. Laat staan Slimste Mens.”

Zeg nooit nooit. Welk spel wil je nog meer benoemen?

“Jungle Speed is een behendigheidsspel. Het belangrijkste is dat het gepaard gaat met zoveel bier, dat we onze kaartjes hebben gelamineerd. Je speelt kaarten. Als je dezelfde kaart speelt als je tegenstander moet je een totem grijpen die op het midden van de tafel staat. Degene die de totem als eerste te pakken krijgt mag een paar kaarten afleggen en je wint als je alle kaarten kwijt bent.”

En wat is daar leuk aan?

“De struggle om de totem. Want ja, als je er dan achter komt dat je met iemand matcht moet je zo snel mogelijk bij die totem zien te komen. Dat levert interessante taferelen op. Er is snelheid, behendigheid, aandacht voor nodig. In de praktijk komt er ook wel fysieke kracht bij kijken.”

Dat klinkt intrigerend. Ik zou bij een psycholoog verwachten dat je spellen als Saboteur juist interessant vindt vanwege de groepsdynamiek en het sociale element. Jungle Speed heeft dat minder, toch?

“Klopt, dit heeft iets tribaals.” Niels zegt het met een onheilspellende ondertoon. “Vroeger had ik haar tot hier, piercings in mijn lip en bezocht ik metal concerten. De mosh pit was daar zo ongeveer mijn favoriete plek om te zijn, dus die fysieke confrontatie heeft voor mij wel wat.”

Wil je nog een laatste spel noemen?

“Ja, Ligretto. Dat is net als Jungle Speed, maar dan zonder het gevecht om een stuk hout. Minder tribaal dus eigenlijk.”

Noem een spel dat je juist nooit meer wil spelen.

Niels denkt even na en zegt dan: “Risk. Omdat ik als kind bij mijn beste vriend Pim over de vloer kwam. Daar leerde ik de definitie van competitief. Als zijn broer of zus of iemand anders die meespeelde aan het verliezen was, liep de irritatie zo hoog op dat de spelstukken letterlijk door de kamer vlogen. Ik heb een paar keer meegedaan en vond dat helemaal niet leuk. Competitief is leuk, maar als daar boosheid en irritatie bij komen tot je bij wijze van spreken het spel gaat slopen dan denk ik, het is maar een spelletje. Dan zeg ik altijd: normaal doen. Gewoon een beetje normaal doen.”

Wat vind je zo leuk aan bordspellen?

We worden onderbroken door een biermeneer die ons bier wil verkopen. We kiezen voor de Weizen. Halve liters.

“Ik speel spellen om in een flow terecht te komen. Om lekker bezig te zijn met iets dat ik leuk vind. Daar krijg ik energie van. En hoe leuk is het om dat met een groep mensen te doen.”

Over mensen gesproken, je werkt als psycholoog. Wat voor problematiek behandel je?

“Angststoornissen, depressie, posttraumatische stress. Ik vind dat super voldoenend en leuk om te doen. Leuk is hierbij een raar woord maar het klopt wel. Ik zie het echt als een roeping, deze baan. Als kind vroeg ik al aan mijn ouders of ze blij waren. Als ze dan zeiden: ‘ja hoor’, moesten ze van mij lachen. Aan de lach besloot ik of het wel echt zo was. Ook op de middelbare school was ik altijd met mensen bezig. Of ze wel goed in hun vel zaten. Het zal je niet verbazen dat ik de rest van mijn leven in de GGZ wil blijven werken.”

Denk je dat een omgeving als de Prael (in het bijzonder de bordspellenavond) een rol kan spelen in de behandeling van een cliënt?

Niels laat hier een stilte vallen. “Ja, dat denk ik wel. Ik denk dat er mensen zijn die baat zouden kunnen hebben van aansluiten bij zo’n groep. Van een doel hebben, van sociaal contact, van bezig zijn. Dus zeker. Ik denk dat het niet voor iedereen is weggelegd maar ik denk zeker dat er mensen zijn die er baat bij kunnen hebben.”

Hoe kunnen we zorgen dat er meer van die mensen hiernaartoe komen?

“Dat is lastig. Vooral door beschikbaar te zijn en te blijven doen wat ze hier doen. Het is vrij bijzonder en toen ik er vorige keer was voelde ik dat ook. Het is heel erg laagdrempelig en toegankelijk. Heel anders dan bij winkels waar hardcore Magic the Gathering wordt gespeeld. Daar word ik een soort gat ingezogen met niche spelers van een bepaald type.”

Grappig, omdat jij niet overkomt als het type speler dat Magic the Gathering speelt. Moet ik nu mijn beeld van Magic spelers herzien?

“Nee hoor. 98% van de Magic spelers is dat type speler dat het spel speelt om het spel en niet om de ervaring van het spelen met andere mensen. Ik ken praktisch niemand die het speelt om mensen tegen te komen. Maar dat is wel aan het veranderen. Niet bij Magic, maar bij bordspellen in het algemeen. Ik heb in Utrecht gewoond en daar merk je dat er, vooral door hippe jongeren, veel bordspellen worden gespeeld.  De groep casual spelers wordt steeds groter, net als de Chinese middenklasse.”

De Chinese middenklasse? Waar komt die ineens vandaan?

“Dat is nu in China gaande. De middenklasse daar wordt steeds groter. Dus de casual speler voor de bordspeler is een soort Chinese middenklasse.”

Interessante analogie. Welke impact kan het spelen van spellen in gezelschap hebben op het voorkomen van klachten?

“Het kan eenzaamheid en passiviteit tegengaan. Het levert ontspanning op en omdat het ontspannend is kan het in theorie helpen bij depressieve klachten en overspanning. In principe kan elke ontspannende activiteit een positieve bijdrage leveren tegen overspannenheid. Dus een spel spelen zorgt voor ontspanning en het is ook nog met andere mensen.”

Ik vind het ook mooi dat het organisch gaat. Niet zoals op een feestje, dat je je verplicht voelt om leuk te doen. Bij een spel gaat het bijna vanzelf.

“Klopt. Je hoeft je niet te presenteren of op elkaar te letten. Je bent gefocust op wat we samen aan het doen zijn en dat is al leuk genoeg. Het creëert ook een band tussen mensen waardoor je je minder eenzaam voelt. Sommige spellen zorgen voor een loop van positieve feedback. Dit soort spellen kunnen helpen bij mensen met angststoornissen.”

Hoe is het om met jou een bordspel te spelen?

Niels lacht. “Ik denk dat het voor een competitieve en fanatieke speler niet zo boeiend is om met mij te spelen. Ik vind het belangrijk dat het leuk is en dat iedereen het naar zijn zin heeft. Als een andere speler extreem fanatiek wil spelen, dan ga ik op een gegeven moment weg. Dan ga ik wel even iets anders doen. Winnen vind ik niet zo interessant en ondergeschikt aan de fun.”

Wat heb je over jezelf geleerd door bordspellen?

“Dat ik dus niet supercompetitief ben aangelegd. Dat spelmechanics en daarmee de extreme bétazaken mij niet zo interesseren. Magic the Gathering is echt een bétaspel. Daarom vind ik dat vooral op casual niveau leuk. Ik speel dan ook liever niet met spelers die extreem met de regels bezig zijn.”

Beschrijf je leukste bordspelmoment. Ooit.

“Ik was in België met twee vrienden. Het was 2013. We zaten in het restaurant van de camping. Een stukje verderop zat een gezin aan een tafel. Wij zaten ongeveer hier-” Niels laat enthousiast zien wat de afstand was, maar ik ben te alfa om dat in te schatten. “Uiteraard waren we Jungle Speed aan het spelen, dat spel met die totem. We hadden alle drie tegelijk hetzelfde symbool. Ik dacht nog: die totem heb ik, en ik maakte een beweging om hem te pakken. Maar in mijn gretigheid vergat ik een grijpbeweging te maken en sloeg ik de totem. Door het restaurant heen. Ja, die belandde dus precies op de tafel van dat andere gezin. Ze vonden dat niet zo heel leuk. Er was geen blijvende schade, maar ze waren wel geschrokken.”

Jeetje. En toen?

“Ja, toen zijn we doorgegaan. Ik voelde me een houten Kim Jung Un op dat moment.”

Oké. Resumerend. Jouw leukste bordspelmoment was een moment waarop je iemand schade hebt toegebracht? Weet je zeker dat dit in het stuk mag?

“Haha, ja hoor. Ik sta hier volledig achter. Ik geloof dat ik zelfs iemand geraakt heb toen. Ik ben een beetje tribaal ingesteld, had ik dat al gezegd? Mijn tweede favoriete bordspelmoment heeft ook met Jungle Speed te maken, want een andere keer heb ik iemand aan de totem een trap opgesleurd.”

Ik vond het net zo gezellig. Nu word ik toch een beetje bang.

“Hoeft niet hoor. Maar pas wel op als we Jungle Speed gaan spelen. Ik neem het dinsdag mee.”

Ik ben benieuwd! Zijn er nog andere dingen die je leuk vindt? In het leven?

“Metal. Maar ook basgitaar spelen en tekenen. Ik schilder ook, maar dat is niet om over naar huis te schrijven. En lezen.”

Oké. Bedankt voor het interview, ik vond het erg leuk. Wil je tot slot nog iets kwijt?

“Ja. Tot slot.”

Voor die laatste opmerking geven we het bier maar de schuld. De interviews zijn ineens op! Wil jij ook in het lijstje grootheden met Niels, Annelet en Vinayak? Die dus totaal onbekend waren totdat ze door Spellen Zonder Stekker werden geïnterviewd? Stuur mij een mailtje of vul de contactpagina in.