Marije: “Ik besef dat dit heel kneuterig is.”

Geen paniek, maar ik moet de wereld van de pandemie redden. Twaalf maanden lang. Gelukkig doe ik dat niet alleen. Ik deel mijn verantwoordelijkheid onder andere met Marije, die vandaag op de pijnbank ligt. Marije houdt van reizen, maar dat wisten jullie al. Reizen is dan ook een terugkerend thema in haar spellensmaak. Net als associaties.

Hallo Marije.

“Hi Jeroen.”

Laten we meteen beginnen. Beschrijf je spellensmaak in drie tot vijf spellen.

“Dan begin ik met Pandemic Legacy. Bijzonder want we spelen met z’n allen tegen het bord, wat toch weer een andere dynamiek geeft dan bij de meeste andere spellen. We moeten samen een paar beurten vooruitdenken en kunnen niet zomaar een zet doen omdat we daar op dat moment zin in hebben. Het is ongelooflijk spannend want er hangt een soort zwaard boven ons hoofd en je wint of verliest met elkaar. Dus of we zijn allemaal blij, of we voelen ons allemaal kut.

En dan Ticket to Ride. Ik vind het leuk dat dit zich in meerdere landen afspeelt, dan heb je bij mij sowieso al de aandacht.”

Ik zie een patroon.

“Oh ja, Pandemic Legacy heeft dat ook. Maar bij Ticket to Ride komt dat nog net iets meer naar voren. Het is ook een kleurrijk spel met de kaartjes en treintjes, dat spreekt mij ook aan. En het is niet moeilijk, je pikt het makkelijk op.”

Heel goed. Nog meer spellen waarbij reizen een thema is?

“Nee, want Dixit moet er nog in. Hierbij kan je helemaal los gaan met je creativiteit. Bij het zien van de kaarten word ik al blij, terwijl ze eigenlijk heel angstaanjagend zijn. Je kan zo’n kaart voor de tiende keer bekijken en elke keer zie je nieuwe dingen. Het is leuk om te zien wat één beeld bij verschillende mensen oproept aan gedachtes. Maar ook andersom; als jij een woord zegt, welke plaatjes zien mensen er dan bij? Het is een spel van associaties. Dat bevalt mij wel.”

Wat is je vierde keuze?

“Stenen Tijdperk. Het is een mix tussen Ticket to Ride en Kolonisten, maar dat mogen we niet meer zeggen.” Er was vorig jaar enige controverse over de aanpassing van de titel. Kolonisten van Catan werd Catan. Niet vanwege het beladen woord kolonisten, maar omdat de Duitse rechtenhouder de naamsbekendheid wilde vergroten door een verkorte titel.

“Ik bedoel, een mix tussen Catan en Ticket to Ride.”

Ik heb Catan nog nooit gespeeld.

Marije schrikt ervan. “Echt?”

Ja, echt. Wat is het verschil tussen Stenen Tijdperk en Catan?

“Stenen Tijdperk heeft meer mogelijkheden. Bij beide spellen delf je grondstoffen, maar bij Catan is dat het doel, terwijl grondstoffen in Stenen Tijdperk een middel zijn om het einddoel te bereiken. Met de grondstoffen kun je weer verder bouwen.”

Klinkt goed. Wil je nog een vijfde spel opnoemen? Volgens mij mis ik iets.

“Ja, Codenames.”

Inderdaad. Marije houdt van taal.

“Codenames is het ideale spel voor grotere groepen, zeker als je elkaar nog niet kent. Ik heb dit bij jou thuis gespeeld met allemaal onbekende mensen en dat was best wel spannend. Codenames is dan een echte ijsbreker. Iedereen vindt het spel leuk, gezellig, spannend. Je kan je op zitten vreten als je teamleden je hints niet begrijpen.”

Ik ben het volledig met je eens. Maar er zijn nog meer taalspellen. Weet je zeker dat je niks wil vervangen voor, bijvoorbeeld, Stenen Tijdperk? Ik noem maar een spel hoor.

“Nee, want Stenen Tijdperk is juist leuk. Ik heb wel getwijfeld tussen Codenames, Decrypto en Just One. Maar ik ga toch voor Codenames.”

En terecht. Hoe heb je bordspellen eigenlijk ontdekt?

“Het is me met de paplepel ingegoten. Als kind speelde ik al heel vaak spellen met mijn ouders, broer en zus. Na het avondeten op zaterdag werd de tafel omgetoverd tot een spellenparadijs. We speelden toen de hele avond bordspellen. Ik ben met mijn 33 de oudste, mijn zusje is vijf jaar jonger en mijn broer zit tussen ons in. Het begon allemaal met Hop Nijntje Hop-“

Ik moet hardop lachen. Dit had ik niet zien aankomen.

“Ja Jeroen, Hop Nijntje Hop. Schrijf dat maar op. Toen het bedtijd was voor mijn jongste zus kwamen de “grotere” spellen op tafel zoals Memory, Monopoly en Disney spellen zoals Aladdin. Ook Van Dale kwam toen aan bod. Zo ging het jaren door. Toen ik ouder werd ging ik elk weekend op stap, maar toch kwamen ook de spellen elk weekend van zolder.”

Ik had geen idee dat jullie al zo lang spellen speelden. Ik nodigde jullie ooit uit voor spellen, omdat jullie Wie is de Mol zo leuk vinden. Ik hoopte jullie dan ook te lokken met The Resistance: Avalon (een geheime rollenspel). Maar nu blijkt dat dat helemaal niet nodig was.

“Gelukkig is Avalon wel een goed spel.”

Dat is waar. Wat vind je verder leuk aan bordspellen?

“Het brengt gezelligheid. Niet als er mensen bij zijn die er geen zin in hebben, hoor. Maar als het gezellig is dan is het ook echt gezellig. En het is met nadenken, lekker actief met je hersenen bezig zijn. Ik kan niet ontkennen dat jeugdsentiment hierbij ook een rol speelt. En je leert elkaar snel kennen op feestjes.”

Marije schrikt plotseling op. Ze valt bijna van haar stoel.

Gaat het goed?

“Azul!” roept ze luid. “Ik ben helemaal Azul vergeten bij mijn favoriete spellen. Ik ga thuis sorry zeggen tegen Azul. Mag die er nog in?”

Het is jouw interview dus je mag doen wat je wil. Maar dan moet je wel een ander spel schrappen.

“Stenen Tijdperk.”

Beste lezer, vergeet alsjeblieft dat hele stuk hierboven over Stenen Tijdperk.

Geregeld. Wat vind je zo leuk aan Azul?

“Ik win heel vaak”, lacht ze. Dan: “Nee hoor, ik vind het leuk als spellen tot de verbeelding spreken. Azul doet dat door de kleuren.” Ze denkt even na. “Gek genoeg vind ik het heel leuk om kleurtjes neer te leggen. Het geeft rust in mijn hoofd.” Daar kunnen wij over meepraten. “Niet dat ik nou heel onrustig ben hoor. Wat was vraag drie ook alweer?”

Wat je zo leuk vindt aan bordspellen.

“Oh ja. Het is leuk om even met iets anders bezig te zijn. Even geen zorgen aan mijn hoofd. Daarom kwam ik ook op Azul. Het is leuk om over het bord met mensen over dingen te praten.”

Hoe vaak speel je en met wie?

“Ongeveer 2 keer per maand. Maar eigenlijk vaker. Eens per maand Pandemic Legacy. Maar ook met familie tijdens spellendagen of zelfs -weekenden. En met de spellengroep natuurlijk. Op 5 december speel ik met mijn vriend meerdere spellen. Degene die wint mag een cadeautje openmaken. Maar dat is wel erg kneuterig hoor. Je mag het opschrijven, als je er maar bij zet dat ik besef hoe kneuterig het is.”

U vraagt, wij draaien.

Je hebt een heel leuk stuk voor ons geschreven over spellen op reis! Een inspirerend stuk, als je het mij vraagt. Ik zou er bijna door op vakantie gaan, als ik niet allerlei spellenbeurzen moest bezoeken.

“Haha, dankjewel!”

Speel je eigenlijk vaker spellen als je op reis bent?

“Op vakantie spelen we wel vaker, ja. Niet bewust, het gebeurt gewoon. Je hebt altijd van die verloren momenten. Die zijn er thuis ook, maar daar staat een tv of kijk je op je mobiel. Op reis zetten we internet uit om zoveel mogelijk te genieten van het op reis zijn. En dan pakken we dus, bijna onbewust, een spel erbij. Ook in een café, dat maakt eigenlijk niet uit.”

Hoe is het om met jou een bordspel te spelen?

“Ik ben een enthousiaste speler. Erg fanatiek, maar niet zozeer omdat ik graag wil winnen, meer omdat ik heel veel zin heb om een spel te spelen. Voor de gezelligheid dus. En ja, dat klinkt ook vrij kneuterig. Maar het is wel waar. Als ik een spel leuk vind, kan ik er helemaal in opgaan. Aan de andere kant, als ik het niet leuk vind, merk je het ook direct.

Welke spellen vind je dan echt niet leuk?

“Meerdere. Skull, omdat het te veel op de blufkant zit. In Weerwolven en The Resistance: Avalon zit ook bluf, maar dat heeft voldoende andere elementen om interessant te zijn. Maar ook spellen die afhankelijk zijn van geluk doen mij niks. Monopoly en Risk duren mij veel te lang, daar heb ik geen geduld voor. Trouwens, ook Captain Sonar vind ik helemaal niks. Te chaotisch. Mogelijk komt dat door de eerste keer, met jou. Het was een leuke avond hoor, maar ik zal niet snel nog een keer Captain Sonar willen spelen. Heb ik trouwens ook met boeken. Als ik niet na één pagina in het boek zit, leg ik het weg. Er zijn honderden andere boeken -en dus ook spellen- die wél leuk zijn. Dan is het zonde om meer tijd te steken in iets waar je toch geen waarde uit haalt.”

Voor Captain Sonar waren we misschien iets te beschonken toen. Wat heb je eigenlijk over jezelf geleerd door bordspellen te spelen?

“Dat ik goed tegen mijn verlies kan. En dat ik makkelijk alles om me heen kan afsluiten en me helemaal kan verliezen in het spel, als het mij aanspreekt. Net als bij boeken trouwens.” Marije neemt een slokje water. “Blijkbaar ben ik erg visueel ingesteld. Daarom spreken spellen met beelden en associaties mij ook zo aan. Als ik een boek lees zie ik het als een film voorbijgaan. Klinkt dat zweverig? Want ik ben juist helemaal niet zweverig.” Nog een slok. “Ik heb niet veel geduld. Wel met mensen, maar niet met dingen die ik niet interessant vind. Daarom speel ik ook liever kortere spellen.”

Hoe ziet jouw ideale spellendag eruit?

“Met goede vrienden of familie. Hoewel, ook met onbekenden kan het heel gezellig zijn. Wel gepaard met een hapje en drankje. Ik wil geen gehaast gedoe, niet dat iemand zegt, ik kan maar een uurtje blijven. Dan is het zonde van de tijd. De tijd vliegt altijd, dus liever meerdere spellen op een dag dan zes keer hetzelfde. Ook niet te veel nieuwe spellen, want dan heb je eindelijk door hoe het werkt en dan moeten we alweer naar de volgende. Liever geen spellen die langer duren dan zo’n anderhalf uur. Behalve bij Pandemic, daar maak ik een uitzondering voor. In de zomer is het leuk om lekker buiten te zitten met een spel, in de winter lekker kneuterig en knus met de verwarming aan. En er moet wel een muziekje bij.

Wat voor dingen vind je verder nog leuk?

“Niks, alleen spellen. Grapje hoor. Reizen natuurlijk, dat is zelfs nog leuker dan spellen. Wandelen, of liever, hiken. Hiken klinkt ook wat hipper. Schaatsen! Helaas kan dat bijna niet meer op natuurijs, maar daar ben ik ook dol op. Tot een paar jaar terug bezocht ik veel muziekfestivals, maar dat doe ik eigenlijk niet meer.”

Dat was het! Bedankt voor het interview, we kijken uit naar je volgende reisblog. Waar gaat de reis deze keer naartoe?

“Armenië, ik heb er al veel zin in. In de reis, maar ook in de spellen die we onderweg gaan spelen.”