Annelet: “Dat was een rat of een muis. Die zitten hier gewoon.”

Het is 1 oktober en ik loop het erf van boerderij Van Vliet op. In de verte zie ik de trekker al staan, die net als ik uit Den Haag is gekomen. Het spandoek zit er nog op. De dag zit vol tegenstellingen. Mijn vaste contract is vandaag ingegaan en mijn enige teamgenoot, steun en toeverlaat Ibtissam heeft aangekondigd dat ze ermee gaat stoppen. Ik schud de gedachte van me af, eerst dit interview. Annelet komt me enthousiast en kordaat tegemoet. “Wil je het erf zien?”

Ik loop langs de stallen. Boer Piet (inmiddels de 90 gepasseerd) wenkt mij en vertelt over de boerderij. Ik hoor hem niet echt want om mij heen staan allemaal koeien. Een doet vlak naast me een plas. Terwijl ik opzij stap, ontwijk ik ternauwernood een verse vlaai. Je zou kunnen zeggen dat ik me ongemakkelijk voel. En dan heb ik het paard van Annelet nog niet gezien. Ze kan het niet laten om het te vragen: “Wil je d’r op?”

Zullen we met het interview beginnen?

We nemen plaats in een soort schuur. Overal is hooi, maar hier is geen licht. Tijdens het gesprek sluit de duisternis ons in.

Hoi Annelet. Wil je iets zeggen over wat er vandaag aan de hand is?

“Ja hoor. De boeren worden door media en politiek als zondebok aangewezen: om aan richtlijnen voor stikstof te voldoen moest de veestapel gehalveerd worden. Zelf vind ik het niet terecht dat je voor € 30,- naar Frankrijk vliegt terwijl de boeren moeten inleveren. Hierdoor missen we het doel. Schiphol mag uitbreiden terwijl boeren het met steeds minder moeten doen.”

Dankjewel. Ik vind Arjen Lubach’s punt ook wel sterk, maar dat hou ik voor me. We zijn hier voor de spellen.

Noem vijf spellen die je smaak weergeven. Waarom kies je juist voor deze spellen?

“Ik begin met Machiavelli want dat is op strategie gebaseerd en je kan mensen lekker dwars zitten. Ik vind het leuk dat je hierbij een reden hebt voor een actie. Het is niet zomaar met de dobbelsteen rollen en zien wat er gebeurt. Ik win graag en hierbij kan je je tegenspeler goed dwars zitten.

Carcassonne, maar dat is eigenlijk om dezelfde redenen. Je kan mensen dwars zitten en het is spannend tot het eind. Niet zo ingewikkeld dat je moeite moet doen om het te kunnen spelen, je kan er rustig een wijntje bij drinken.”

Volgens mij zit je graag mensen dwars. Dat heb je zojuist drie keer gezegd bij twee spellen. Een nieuw record.

“Dat klopt ook wel. Nu wil ik het over Mahjong hebben. Telt dat eigenlijk als bordspel?”

Alles is een bordspel. Als jij met je eten speelt op je bord dan telt dat ook als bordspel. Als jij het over Mahjong wil hebben, dan doen we dat.

Annelet lacht. “Niet over Mahjong op de computer hoor. Dat is echt heel stom, daar moet je alleen stenen bij elkaar zoeken. Officieel bestaat Mahjong uit dezelfde stenen met tekens. Je hebt cirkels en seizoenen en” - Annelet legt het spel uit maar ik ben even afgeleid door een geluid. Ik hoorde links van mij, naast die hooibaal, iets ritselen. Ik kijk naar de grond, maar zie niks. Annelet praat onvermoeibaar door. Ik denk niet dat zij het heeft gehoord. “Ik speelde dit vaak met mijn moeder in het buitenland. Er zijn stenen van bot en bamboe.”

Mensenbot?

“Nee joh, gek. Van een dier natuurlijk. Maar welk dier weet ik even niet. Het zat in een houten kistje, heel erg mooi was het. Ik speel Mahjong al zo’n 34 jaar. Het heeft dus nogal wat nostalgische waarde, maar toch is het leuk, spannend en moeilijk genoeg. Net als Rummicub. Maar die ga ik niet noemen. In plaats daarvan noem ik Potion Explosion. Leuk want het is met gekleurde knikkers. Potions met explosions, zou je ook kunnen zeggen. Je kan hierbij vooruitdenken, kijken wat je tegenstander doet en daarop je eigen strategie bepalen. Lijkt een beetje op Carcassonne, maar dan dat je meer je eigen spel speelt.”

Leuke keuzes. Wil je nog een vijfde spel noemen?

Ticket to Ride. Want ook dit is met strategie, punten halen en elkaar dwars zitten.”

Ik begin bang te worden. Gelukkig is Ticket to Ride met treintjes, en grote landkaarten.

“De treintjes doen mij niks. Net als de landkaarten.”

Oké. Is er nog een spel dat je juist nooit meer wil spelen?

“Scrabble. Ik krijg er nog rillingen van. Ik zie het gewoon niet. Met zeven letters kan ik hooguit een woord van drie letters maken. Ik heb trouwens maandenlang ruzie met een vriendin gehad door Scrabble.” Annelet neemt een pauze en zegt: “damesjas. Ik word al boos als ik eraan denk. Dat woord mocht niet want het is een samenstelling. Uiteindelijk is het wel weer goed gekomen met die vriendin. Maar op dat moment dacht ik dat het nooit meer goed zou komen.”

Goed verhaal. Trouwens, ik zie je niet meer.

“Je bent toch niet nerveus om met mij in het donker te zitten?”

Niet voor jou hoor. Maar we zijn op een fucking boerderij en hier zijn beesten. Ik heb niks met beesten. Hoe heb je bordspellen ontdekt?

“Als kind al hoor. We hadden geen iPads en je moest toch wat. Kinderen van nu spelen minder bordspellen door iPads en dat is jammer.

Speel je zelf spellen met je kinderen?

“Ook mijn kinderen spelen liever op de iPad. Nou ja, soms willen ze wel spellen met mij spelen, maar dan heb ik geen tijd en is de iPad juist weer heel makkelijk. Nee hoor, ik speel graag spellen met mijn kinderen. Maar ik heb er niet altijd tijd voor.”

Wat vind je zo leuk aan bordspellen?

“Het is een activiteit en dat is wel fijn. Je bent leuk met elkaar bezig zonder dat je elkaar aan zit te staren van “wat moet ik nu weer zeggen”. Het is niet saai, je kan zelfs stil zijn naast elkaar terwijl het gewoon gezellig is.”

Terwijl ik het antwoord op deze vraag aan het uittypen ben, hoor ik een soort plok en geritsel, nu heel duidelijk.

“Dat is een rat.” Annelet zegt het alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik stop direct met typen.

Echt waar?

“Dat weet ik niet maar het zou heel goed kunnen.”

Maar die komen hier niet, toch? De ondertoon van paniek is duidelijk hoorbaar.

“Ja waarschijnlijk wel.”

Nee, even serieus.

Annelet lacht: “of muizen.” Ze schijnt het nogal grappig te vinden. Ik zie niks, echt helemaal niks. “Je bent toch niet bang?”

Nou, bang. Leuk is anders. Ik vind het vooral helemaal niet nodig.

Annelet lacht nu vrij hard. Ook dat is helemaal niet nodig. Ik pak snel de regie weer terug.

Hoe is het om met jou een bordspel te spelen?

“Ik ben nogal fanatiek en ik speel om te winnen. Ik heb ook vaak geluk, dat is niet leuk voor andere spelers. Ik laat anderen niet snel winnen en ik wil zelf graag winnen.” Dat is duidelijk, Annelet. “Ik zorg wel dat er voor iedereen genoeg wijn is en dat er eten is. Er zijn ook bitterballen, natuurlijk.”

Vind je het belangrijker om te winnen of dat mensen het naar hun zin hebben?

“Dat mensen het naar hun zin hebben. Anders vind ik het zelf ook niet leuk.”

Met welk type speler wil je liever geen spellen spelen?

“Met mensen die slecht tegen hun verlies kunnen. Dat bederft de sfeer. Zelf kan ik trouwens wel goed tegen mijn verlies.”

Goed om te weten. Hoe ziet je ideale spellenavond eruit?

“Eerst lekker gegeten, dat is belangrijk. De kinderen zijn bij opa en oma, zodat ik daar niet over hoef te denken. De wijn gaat open, de borrelnootjes op tafel. Naarmate de tijd verstrijkt zijn er steeds meer bitterballen. Muziekje erbij en dan gewoon spelletjes spelen.”

Kneuterig, maar wel gezellig. Beschrijf je beste bordspelmoment.

“Het was februari 2012, in Leidschendam. Ik heb bij Mahjong ooit de drakenslang gehaald, dat is echt supermoeilijk. Het vereist veel zelfbeheersing en discipline. Maar je moet ook geluk hebben, hoor. Het was met mijn vader, broer en echtgenoot. Ik heb er zelfs een foto van, kijk.”

Supermooi. Ja, ik snap er niks van. Maar ik neem van je aan dat het heel moeilijk is. Van wat voor dingen houd je verder nog?

“Paardrijden natuurlijk. En van mijn gezin. En mijn hond, al twee dagen. Ik houd ook van mensen om me heen. Op vakantie gaan en reizen. Ik verken en verleg graag mijn eigen grenzen. Als ik iets doe dan moet ik het goed doen. Ik ga er dan vol in en loop er helemaal op leeg.”

Wat kan ik nog zeggen over Annelet? Dat ze er voor je is als je haar nodig hebt. Vorige week werd een naast familielid plotseling opgenomen in het ziekenhuis. Ik zei dit tegen mijn collega’s en Annelet bood direct aan om mij naar het ziekenhuis te brengen. Toen ze me zag twijfelen viel er niets meer te kiezen, ik moest mijn spullen pakken en direct mee met de auto. Haar assertiviteit was precies wat ik op dat moment nodig had. Bij deze dus: dankjewel Annelet. Je bent een topper.

Volgende week in Ich bin ein boardgamer: hoofdeconoom bij het CBS én Slimste Mens 2019 Peter Hein van Mulligen. Wat heeft de beste man met bordspellen te maken? Dat lees je volgende week.